پناه
شب ناب مناجات است و دل،
در بند این چشمان خشک من،
نخواهد ماند.
و من از "نقطه ی" آغاز نام تو
بسان یک پرنده
در هوای عشق مولایم...
دوباره بال خواهم زد
ولی! تا شوق دیداری
که لبریزم کنی،
با یک نگاه مهربان خود.
کنار درب می مانم!
خدایا...
رو سیاهم گر چه من،
نزد تو مهمانم...
پناهم ده...
بسمه الله
ر.س.دریایی
التماس دعای فراوان
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند